ကၽြန္ေတာ့္ ျမင္ကြင္းထဲမွာ အကၤ်ီဗလာနဲ႔ စီဒီခ်ပ္မ်ားႏွင့္ အလုပ္ရႈပ္ေနေသာ ေလးျဖဴကို ဦးဆံုးေတြ႔လိုက္ရသည္။
သူကေနာက္ျပန္လွည့္ၾကည့္ရင္း "ဟား......." ဆုိေသာ ရင္ေခါင္းသံကထြက္လာၿပီး
"ဘာလို႔ဖုန္းၾကိဳမဆက္တာလဲ...ကၽြန္ေတာ္ေရွာင္လို႔ရတာေပါ့" ဟုရယ္ေမာရင္းေျပာလာသည္။
ကၽြန္ေတာ့္ကိုျမင္တာႏွင့္ အင္တာဗ်ဴးဖို႔လာတာမွန္း သူတန္းသိတတ္သည္။ ဟုတ္သည္။ စာနယ္ဇင္းသမားဆိုတာကလဲ ဒီေလာက္ခရီးအေ၀းၾကီးကို ဂ်နယ္အလုပ္ေတြပစ္ၿပီး ကိုယ့္အက်ိဳးမပါပဲ သြားတတ္ၾကသည္မဟုတ္။ သာေရးျဖစ္ျဖစ္ နာေရးျဖစ္ျဖစ္ ထိုသာေရးနာေရးကိုပင္ စာမ်က္ႏွာေပၚတင္ၿပီး ဂ်နယ္အက်ိဳးအတြက္ေရးတတ္ၾကသည္။
"ေအးေလဗ်ာ...ဖုန္းဆက္ထားရင္ ခင္ဗ်ားက ေရွာင္သြားမွာ မဟုတ္လား"
"ကၽြန္ေတာ္မေျဖခ်င္ေတာ့ဘူး ကိုဥိးေဆြရ....ေမးခြန္းေတြကို မြန္းက်ပ္လာၿပီ။ ...........မဂၢဇင္းအတြက္ဆိုၿပီးေမးခြန္းေတြ လာေပးသြားတယ္....ကၽြန္ေတာ့အတြက္ ေမးခြန္းေတြမလိုေတာ့ပါဘူး...စာမ်က္ႏွာေပၚပါဖို႔ လိုအပ္ေနတဲ့လူေတြအမ်ားၾကီးရွိတယ္..အဲဒီလူေတြကိုေမးပါဗ်ာ" ဟုဆိုလာသည္။
သူ႔စကားဆံုးေတာ့ အႏုပညာရွင္ႏွင့္ စာနယ္ဇင္းသမားမ်ားအၾကားဆက္ႏြယ္မႈကို ေတြးလိုက္မိသည္။ အသစ္ဘ၀မွာေတာ့ စာနယ္ဇင္းစာမ်က္ႏွာမ်ားသည္ သူတို႔အတြက္အေရးပါခဲ့သည္။ ေအာင္ျမင္ထင္ရွားသြားစဥ္မွာေတာ့ သူတို႔ေတြက စာနယ္ဇင္းမ်ားအတြက္ တဖန္အေရးပါလာျပန္သည္။ ယခုလည္း အပတ္စဥ္ 20 သာ ရွိေသးေသာ ကၽြန္ေတာ့ Middle Line ဂ်ာနယ္အတြက္ ေလးျဖဴကအေရးပါေနေလသည္။ မေျဖခ်င္ေပမယ့္ သူ႔ႏႈတ္က စကားေတြထြက္ဖို႔ ကၽြန္ေတာ္ၾကိဳးစားရေပမည္။
"ဂ်ာနယ္ေတြဖတ္ရတာလဲဗ်ာ...ခိုးကူးရယ္ ဟစ္ေဟာ့ရယ္ ေရာ့ခ္ရယ္....ဒါေတြပဲဖတ္ေနရတယ္...တျခားေရးစ၇ာေတြအမ်ားၾကီးရွိပါတယ္"သူကထိုသို႔ေျပာရင္း စီးကရက္တစ္လိပ္ကို မီးညွိဖြာရိႈက္လိုက္၏။ ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့ ဘာစကားမွ မျပန္ျဖစ္ဘဲ သူ႔ကိုသာေးၾကည့္ေနမိခဲ့သည္။ သူ႔စကားက ခ်က္ခ်င္းေျပာင္းသြားၿပီး
"ခင္ဗ်ား ဆံပင္ေတြျဖဴေနၿပီ" ဟုေျပာလာသည္။
ကၽြန္ေတာ့ကိုဆံပင္ျဖဴေနၿပီဟု ေျပာလာသည့္ သူ႔ေခါင္းတြင္လည္း ဆံပင္ျဖဴေတြက က်ိဳးတို႔က်ဲတဲ။ ေၾသာ္ အသက္ေတြလည္းၾကီးၾကၿပီ။
"ကၽြန္ေတာ္သိပ္မၾကာခင္ ေတာင္ၾကီးသြားမယ္...အေမ႔ဆီသြားမယ္"
ကၽြန္ေတာ့စိတ္က ေတာင္ၾကီးျမိဳ႔က ပ်ဥ္ေထာင္အိမ္ေလးထဲက သူ႔အေမဆီေရာက္သြားျပန္သည္။ အဲဒီကို သွ်ားေတးထုတ္လုပ္ေရးက ကိုေဇာ္ထူးေအာင္ႏွင့္ ေလးျဖဴ၏ေတးစုတစ္ခုႏွင့္ပတ္သက္ၿပီး ေရာက္သြားဖူးသည္။ သားမ်ားကဲ့သို႔ပင္ ထြားထြားၾကိဳင္းၾကိဳင္းအမ်ိဳးသမီးၾကီး၏ မ်က္ႏွာေပၚက သားမ်ားအတြက္ ၀မ္းသာပီတိကို ကၽြန္ေတာ္ကူးယွက္ခံစားခဲ့ဖူးသည္။
ကၽြန္ေတာ္တို႔အၾကားမွာေခတၱၿငိမ္သက္ေန၏။
စကၠန္႔အနည္းငယ္ၾကာေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ႏွင့္အတူပါသည့္ မိုးပိုင္စိုးကို ဘာလုပ္တာလဲ ဟုေမးသည္။
ဓာတ္ပံုဆရာဟုျပန္ေျဖေတာ့ "ေကာင္းတယ္...ဓာတ္ပံုရိုက္ေနတာပဲေကာင္းတယ္" ဟုဆိုျပန္သည္။ ကၽြန္ေတာ္တဟားဟားရယ္လိုက္မိသည္။ သူ႔ၾကည့္ရတာ စာနယ္ဇင္းမ်ားႏွင့္ပတ္သက္ၿပီး တစ္ခုခုရွိေနသည္ဟု ကၽြန္ေတာ္ေတြးထင္လိုက္မိသည္။ စာနယ္ဇင္းသမားမ်ားႏွင့္ သိပ္အဆင္မေခ်ာသည့္ အႏုပညာသမားမ်ားထဲတြင္ သူလဲပါသည္။ တခ်ိဳ႔ေသာ စာနယ္ဇင္းသမားမ်ား၏ ေရးသားတင္ျပပံု ေမးပံု ျမန္းပံုေတြကို သူသိပ္ဘ၀င္မက်တတ္။
သူအခန္းထဲသို႔၀င္သြားသည္။ ခ်က္ခ်င္းျပန္ထြက္လာၿပီး လက္ထဲမွာ လြယ္အိတ္တစ္လံုးပါလာသည္။
လြယ္အိတ္ထဲက စီဒီခ်ပ္မ်ားကိုဆြဲထုတ္သည္။ ၀ါသနာရွင္လူငယ္မ်ား၏ sample ခ်ပ္မ်ားဆိုတာ ကၽြန္ေတာ္သိလိုက္သည္။ သူက Ice Cream ဆိုေသာအခ်ပ္ကို Player ထဲထည့္ရင္း
"ဒီေကာင္ေတြ အရမ္းေကာင္းတယ္.....ေသသြားမယ္....ခင္ဗ်ားနားေထာင္ၾကည့္"
Punkေတးသြားက ျမဴးၾကြစြာထြက္လာ၏။ သူစည္းခ်က္အလိုက္ ေပါင္ကိုလႈပ္ရင္း " အဲဒါ ၅ တန္းပဲရွိေသးတယ္လို႔ေျပာတယ္။ ခင္ဗ်ားသူတို႔ကို ေမးသင့္တယ္။ သူတို႔အတြက္ စာမ်က္ႏွာလိုတယ္။"ေလးျဖဴလိုလူကညႊန္းဆိုေနမွေတာ့ ဂီတကို နကန္းတစ္လံုးနားမလည္သည့္ ကၽြန္ေတာ့လိုလူက လက္ခံရံုသာ။
"ကၽြန္ေတာ့္ကို ဒီအေခြ ေဇာ္လတ္ေပးတာ။ ေဇာ္လတ္ဆီဖုန္းဆက္ေမးေပးမယ္"
ဆိုကာ ခ်က္ခ်င္းပင္ ေမာင္ေမာင္ေဇာ္လတ္ဆီ ဖုန္းဆက္၍ Ice Cream အဖြဲ႔အေၾကာင္းဖုန္းဆက္ေမးေပးသည္။ အငယ္ဆံုးကေလးက ၅ တန္း.......အၾကီးဆံုးမွ ၈ တန္းဆိုေတာ့ ထိုအဖြဲ႔ကိုစိတ္၀င္စားၿပီး ကၽြန္ေတာ္လိပ္စာယူလာခဲ့သည္။
သူေနာက္တစ္ခ်ပ္စက္ထဲထည့္ျပန္သည္။ Rockေတးသြားတစ္ခုက ျမဴးစြာထြက္လာသည္။
"အဲဒါ Iron Cross တီးတာမဟုတ္ဘူး...Emperor တီးတာလဲမဟုတ္ဘူး.......ဒီေကာင္ေတြ သူတို႔ဘာသာခ်ထားတာ" ဆက္ေျပာျပန္၏။
"ဒီေကာင္ေတြ ဘာလို႔ ဒါေတြထလုပ္တာလဲမသိဘူး.....ကၽြန္ေတာ္တို႔ေရွ႔ကေကာင္ေတြ အသံုးမက်လို႔ျဖစ္မယ္" ဟု သူ႔ဘာသာေမးၿပီး တဆက္တည္း သူ႔ကိုယ္သူေ၀ဖန္လိုက္ေလသည္။
"သူတို႔ေတြဆက္လုပ္ဖို႔ ပိုက္ဆံမရွိေတာ့ဘူး"
သူကလြယ္အိတ္ကိုျပရင္း "တစ္ေန႔တစ္ေန႔ ကၽြန္ေတာ့ဆီေရာက္လာတာေတြမနည္းဘူး...လူငယ္ေတြဟာ ဟစ္ေဟာ့ေတြခ်ည္း လုပ္ေနၾကတာမဟုတ္ပါဘူး" ဟုဆိုေလသည္။
သူကစက္ကိုပိတ္လိုက္ၿပီး စီးကရက္ေနာက္တစ္လိပ္မီးညွိၿပန္၏။ ကြ်န္ေတာ္သိခ်င္တာေလးတစ္ခုေမးလိုက္၏။လြန္ခဲ့သည့္ခုနစ္ႏွစ္၀န္းက်င္က "ေနာင္၁၀ႏွစ္ၾကာရင္ေခြထုတ္ရဲတဲ့လူ ရွိမွာမဟုတ္ေတာ့ဘူး" ဟု ကြ်န္ေတာ္ႏွင့္အင္တာဗ်ဴးတြင္ေၿဖခဲ့ဖူးသည္။ ထိုစဥ္က ခုလိုခိုးကူးဆိုတာအသံပင္မထြက္ေသး။ ခုေတာ့ ခိုးကူးေၾကာင့္ေခြထုတ္ရဲသူရွားစၿပဳလာၿပီး။သူဘာေၾကာင့္ထိုသို ့ေၿပာႏုိင္ခဲ့ပါသနည္း။
" ကိုေလးဘာေၾကာင့္အဲလိုေၿပာႏုိင္တာလည္း"
ကြ်န္ေတာ္ေမးေတာ့ အမွတ္တမဲ့ေၿဖလိမ့္မည္ဟုတ္ထင္ထားသည္။
ကြ်န္ေတာ္လြဲသြားပါသည္။
သူၿငိမ္ေန၏။ မထူးေတာ့။ ေနာက္ေမးခြန္းတစ္ခုေမးလိုက္ၿပန္၏။
"အၿပင္မွာေၿပာေနၾကတယ္။ ခင္ဗ်ားတစ္ကိုယ္ေတာ္ရွိဳးပြဲတစ္ပြဲေၿပာဆိုၿပင္ဆင္ေနတယ္ဆို"
သူလံုး၀ၿပန္မေၿဖ။ ကြ်န္ေတာ္အင္တာဗ်ဴးဖို ့လံုး၀လက္ေလွ်ာ့လိုက္ရေသာ္လည္း ငါးမရေရခ်ိဳးၿပန္မည္ဟုတ္ဆံုးၿဖတ္ကာ အမွတ္တရဓါတ္ပံုမ်ား ကိုေတာ့ရေအာင္ရိုက္ခဲ့ပါသည္။
ေလးၿဖဴကိုႏွဳတ္ဆက္ၿပီး အၿပန္ကားအေပၚမွာဒီေန ့ေလးၿဖဴႏွင့္ဆံုေတြ ့ခဲ့ရသည္ကို ဘယ္လိုေရးရပါ့မလည္းဟုတ္စဥ္းစားေနမိပါေတာ့သည္။
ကိုဦးေဆြ
No comments:
Post a Comment